نوک های فیکو (phaco tips)
نوک های فیکو در زوایا و شکل های گوناگون وجود دارند. انتخاب نوک مناسب به نوع تکنیک برداشت لنز بستگی دارد. نوک فیکو مانند قلم تراش ماده لنز را می تراشد و آسـپـیـره مـی کـنـد. سطح اریب انتهای نوک استاندارد از ۰ تا ۶۰ درجه تغییر می کند. نوک‌های پیچیده تر می توانند زوایای ترکیبی داشته باشند. شکل انتهای نوک می تواند گـرد، بـیـضـوی، مـنـحـنی یا ذوذنقه ای باشد. در قسمت داخلی نوک فرورفتگی ها و نقش‌هایی ایجاد شده اند تا برای جلوگیری از سوختگی قرنیه ای، جریان مایع و در نتیجه خنک کردن را افزایش دهند.
مکانیسم برداشتن هسته توسط نوک فیکو
بحث های زیادی پیرامون مکانیزم واقعی برداشته شدن ماده هسته ای توسط نوک فـیـکـو وجـود دارد. تـئـوری‌هـای مـطـرح عـبـارتند از : تئوری مکانیکی، تئوری انرژی اولتراسونیک و میکروکاویتاسیون. تئوری مکانیکی پیشنهاد می کند که ماده هسته ای که تراشیده می شود، توسط نوک نوسان کننده دور می شود. تئوری دوم ، جدا شدن هسته تـوسـط فـیـکـو را بـه صـورت تـابـعـی از انـرژی اولـتـراسـونـیـک مـرتـبط می کند. تئوری مـیـکـروکـاویـتـاسـیـون تـا حـدودی مـکـانـیـسـم عملکرد نوک فیکو را توضیح می دهد. کاویتاسیون، شکل گیری حباب ها در محلول است. مثال متداولی از این پدیده، زمانی است که پیستون یک سرنگ غوطه ور در آب به سرعت به سمت عقب کشیده شود. هنگامی که محلول تحت وکیوم است، حباب های ریز تشکیل می شوند و هنگامی که فشار در سرنگ بالانس می شود این حباب ها فرو می ریزند. وقتی انتهای نوک در قسمت جلو با فرکانس طبیعی خود به جلو و عقب نوسان می کند، هنگام عقب برگشتن نوک از وضعیت اصلی خود (با فاصله ای که توسط طول ضربه و توان تنظیم شده، تعیین مـی شـود) حـبـاب هـای مـیـکروکاویتاسیون تشکیل می‌شوند. برداشتن کاتاراکت به واسطه فروریختن این حباب ها که سبب ایجاد یک ریزانفجار در همان محل می شود، رخ می دهد. طراحی نوک باید به گونه ای باشد که مقدار کاویتاسیون اطراف نوک را به حـداکثـر بـرساند. هر چه مساحت سطح مقطع بـیـشـتــر بــاشــد، خــواص کــاویـتـاسیـون افـزایـش می‌یابد.
