کوچک ترین مانیتور قلبی

پس از تلاش های فراوان در زمینه ی کوچک سازی فناوری های قلبی و به دنبال آن ، عرضه ی ضربان سازهای فوق کوچک (پیس میکرهایی به اندازه ی یک قرص که در قلب کاشته می شوند) ، سیستم جدید “لینک” (Linq) را می توان آغاز صنعتی جدید در حوزه ی ایمپلنت های تشخیصی و نظارتی دانست.

امروزه به لطف این دستاورد جدید ، پزشکان می توانند در صورت مشاهده هرگونه نارسایی و یا احتمال حمله ی قلبی ، با کاشت این نمایشگر بسیار کوچک (کوچکتر از یک باتری AAA) در قفسه ی سینه بیمار ، به مدیریت بیماری بپردازند و شاید بتوان گفت در آینده ای نه چندان دور ، افراد سالم نیز خواستار تعبیه ی این ابزار در بدن خود خواهند بود.

توسعه و تجهیز این مانیتورهای قلبی به حسگرهای پیشرفته تر ، مجموعه ارزشمندی از اطلاعات بیومتریک را برای افراد به ارمغان خواهد آورد که با کنترل مواردی همچون ضربان قلب و میزان کالری سوخته شده می توان ضمن بهبود کیفیت مراقبت های بهداشتی ، به مدیریت سلامتی و بیماری افراد پرداخت و یا با برنامه ریزی این ابزار و فراهم ساختن امکان مراقبت از راه دور توسط پزشکان ، زندگی مستقلی برای بیماران و حتی سالمندان رقم زد. همچنین با کمک اطلاعات ارائه شده توسط این مانیتور قلبی ، همچون “چگونگی واکنش بدن به داروهای خاص” یا “چگونگی تأثیر تغییرات شیوه ی زندگی بر سلامت بیمار” و … می توان مدل پزشکی “تشخیص مبتنی بر علائم” را به مدل “مراقبت پیشگیرانه” تبدیل کرد.

تحولی در ثبت سیگنال های مغزی
سال ۲۰۱۱ میلادی را می توان سرآغاز مجموعه ای از تلاش ها و تحقیقاتی دانست که امروز منجر به ابداع ابزاری جدید به منظور بهبود و تسهیل شرایط ثبت سیگنال های مغزی شده است.
هنگامی که دو دانشجو مشغول طراحی و اجرای یک سری آزمایش در آزمایشگاه علوم اعصاب بودند ، به دلیل عدم دسترسی به تجهیزات مناسب برای ثبت سیگنال های پیچیده ی مغز موش ها ، به مشکلی بزرگ برخورد کردند ؛ چرا که هزینه ی خرید هر یک از این تجهیزات ، به طور تقریبی ۶۰،۰۰۰ دلار بود و آنها حداقل به چهار دستگاه نیاز داشتند. بنابراین تصمیم به ساخت ابزاری ارزان قیمت گرفتند. هم اکنون پروژه ی آنها با نام “Open Ephys ” (مخفف الکتروفیزیولوژی منبع باز) به جامعه ی دانشمندان علوم اعصاب اهدا شده است.

ابزار ساخته شده توسط این دو نفر ، در واقع شامل یک برد اصلی است که سیگنال های الکتریکی تولیدی توسط الکترودهای کاشته شده در مغز را دریافت و آن ها را  تقویت ، فیلتر ، تسهیم و دیجیتالی می کند و برای پردازش بیشتر به یک رایانه می فرستد. این سیستم که هزینه ی آن حدود ۳،۰۰۰ دلار تخمین زده شده ، به کمک یک ریزتراشه ، چهار مرحله ی فوق را انجام می دهد. این ریزتراشه ، اطلاعات را از ۶۴ الکترود دریافت کرده و به سیگنال دیجیتالی تبدیل می کند و آشفتگی سیم کشی های معمول را از بین می برد.

پنجاه نمونه ی اولیه این سیستم ، در سال ۲۰۱۳ آزمایش های مختلفی را با موفقیت پشت سر گذاشت و بهار امسال نیز ۱۰۰ نسخه ی بهبود یافته آن به آزمایشگاه های علوم اعصاب در سراسر جهان عرضه شده است.
تلاش در جهت سازگاری این سخت افزار با نرم افزار های تجاری مختلف و همچنین تلاش در جهت رسیدن به استاندارد طلایی از برنامه های پیش روی این پروژه به حساب می آید.